Targi Nowej Sztuki - Ewelina Giersz

Najważniejsze już masz, Twoimi bogactwem jest wyobraźnia, chęć poznawania czegoś nowego oraz ogromne pragnienie realizacji marzeń. „

Informacja powyżej to reklama idei projektu, skierowanej do wszystkich ale w moim zamyśle przede wszystkim do dzieci w wieku szkolnym, często borykającymi się już w tym czasie z problemami życia ludzi dorosłych (biedą, patologią, alkoholizmem najbliższych im ludzi).

Zakładam, że każdy z uczestników ma swoje marzenia.

Moim celem jest zachowanie w młodych ludziach, często borykających się z problemami dorosłych pamięci, wiary i nadziei w realizację swoich marzeń – niezależnie od tego jak byłyby dziwne i prawie nierealne do spełnienia.

Dlatego właśnie chcę zabrać ich w podróż dookoła świata – za pomocą mapy, informatorów turystycznych, informacji na temat cech charakterystycznych dla danego kraju czy regionu i własnych doświadczeń (czyli za pomocą tego, do czego bez trudu mają dostęp) + informacja o ich położeniu.

Podróż ta ma być swego rodzaju grą planszową – wirtualną, czyli np. dziecko mówi, że nie podoba mu się żadne miejsce na świecie, nie chce podróżować – pytamy jakie lubi zwierzątko, albo czy lubi samochody i jakie, albo co lubi zbierać np. minerały idp. I szukamy miejsca na mapie gdzie możemy znaleźć to czym interesuje się dziecko i tym samym zapoznajemy dziecko z tym miejscem, rozbudzamy w nim ciekawość, chęć odkrywania i poszukiwania.

Kiedy Mały Odkrywca będzie już zdecydowany na jedno lub kilka miejsc na świecie. Kiedy jego marzenia będą realne na jawie, pomagamy mu zastanowić się na tym jak zrealizować to pragnienie, aby stały się planem a potem rzeczywistością – układamy plan – z marzyciela dziecko staje się logistą swojej przyszłości.

I zaczynamy: teraz ma 14lat, jego marzeniem jest zobaczenie zwierząt w Afryce, aby stało się to realne musimy zastanowić się co będzie  robił z tymi zwierzętami np. leczył je, opiekował się nimi, czy chce prowadzić badania nad konkretnymi gatunkami. A   więc musi uczyć się biologii, fizyki i matematyki aby później pójść na weterynarię – no i oczywiście musi uczyć się języka obcego aby porozumieć się z ludźmi, którzy tam żyją.

I tutaj oto – dziecko automatycznie orientuje się – że MARZENIA SĄ DO SPEŁNIENIA, ŻE SĄ W ZASIĘGU NASZEJ RĘKI TYLKO WTEDY KIEDY WYKONAMY JAKĄŚ ILOŚĆ PRACY, KIEDY BĘDZIEMY KONSEKWENTNI.

MYŚLĘ, JEDNAK ŻE nasi mali bohaterowie widzą co najważniejsze, że MARZENIA NIE SĄ TYLKO ILUZJĄ, ALE MOGĄ STAĆ SIĘ REALNE kiedy zastanowimy się co musimy zrobić aby stały się troszkę realne – plan, potem ważne jest aby konsekwentnie się tego planu trzymać i mieć przed oczami swój cel , a potem jesteśmy już bardzo blisko swojego marzenia które może stać się rzeczywistością.

W tym projekcie chodzi mi przede wszystkim o to, aby młodzi ludzi, pomimo złej sytuacji życiowej nie tracili wiary i nadziei w swój „lepszy los jutro” – nawet jeżeli jest to prawie nierealne.

Zależy mi na tym nie dlatego, że owa nadzieja i marzenia pozwolą im lepiej żyć, ale dlatego że każdy może spełnić swoje marzenia i każdy z nas jest cudem wszechświata.

Aby nie pozostać gołosłowna postaram się zebrać krótkie życiorysy ludzi, których poznałam, którzy często jako dzieci żyli w nędzy, wydawało się że nie mają szans na lepsze życie (urodzili się często na wsi, w biedzie, często w domu rodzice pili itd.) ale oni wierzyli w swoje marzenia i już je zrealizowali.

Oczywiście mogę powiedzieć o spełniających się marzeniach bez zająknięcia, ponieważ moje marzenie także już się spełniło i nazywa się „najpiękniejsze miejsce na świecie ma kolor biały” – do tego projektu przygotuje wystawę na temat mojego marzenia, które jednocześnie będzie podsumowaniem mojego autorskiego projektu, który realizowałam we Włoszech „Pocztówka z podróży. Piza 2003-2005”