STAND-UP czyli sztuka o prawach człowieka
Wystawa/wykłady/warsztaty/projekcje multimedialne/koncert 5 dni sztuki o prawach człowieka.
Organizatorki projektu „STAND-UP. Sztuka o prawach człowieka”: Marta Głaczyńska (PL), Marta Stetsula (UA), Sophie Wintzer (FR),
kuratorka wystawy STAND-UP: Agnieszka Pokrywka (PL)
oraz uczestniczący w projekcie artyści: Agnieszka Prygiel (PL), Democracia (ESP), FONTANA - FAVE - AELTERS (FR), Heath Bunting (UK), Karolina Gumienna (Pl), Lucilla Kossowska (PL), Manu Luksch (GB), Natasha Vita-More (US), Sarawut Chutiwongpeti (TH) oraz Shahriar AZ (NZ)
zapraszają na:
podwójne otwarcie wystawy w ramach projektu
„STAND-UP. Sztuka o prawach człowieka”,
które odbędzie się 2 marca 2009 w:
Ośrodku Rozwoju Osobistego Kobiet Babiląd o godzinie 16:00
oraz
Klubie Galerii ZAK o godzinie 20:00.
Do zwiedzania ekspozycji i uczestnictwa w pozostałych wydarzeniach projektu STAND-UP, tj. projekcje filmów, warsztaty, wykład, koncert, zapraszamy do “Klubu Galerii ZAK” i “Kina ARS” (ul .Szyperska 2 Poznań) oraz Ośrodka Rozwoju Osobistego Kobiet “Babiląd” (ul. Bukowska 31/ 6, Poznań), w dniach 2-6. 03. 2009
“STAND-UP”
Stand-up w bezpośrednim tłumaczeniu z języka angielskiego na polski oznacza 'wstać', 'podnieść się', 'ująć się', 'stawić czoło'.
Stand-up oznacza również bezpośrednią, krótką relację dziennikarza telewizyjnego, który własnymi słowami, najczęściej w sposób zupełnie improwizowany i subiektywny, opisuje daną sytuację lub komentuje konkretny problem. Stand up w wypadku relacji „na żywo”, ma często formę dialogu pomiędzy relacjonującym reporterem a prowadzącymi w studiu.
'Stand-up'. Sztuka o prawach człowieka
Stand-up ma mobilizować do świadomego postrzegania praw przysługujących każdemu człowiekowi, które jest niezbędne zarówno do ich respektowania jak i walczenia o nie.
Stand-up wzywa by wstać i aktywnie mówić o łamaniu praw człowieka, zachęca by podnieść się i wygłaszać swoją opinię o nich... nawet szeptem, bo przecież suma takich szeptów może stać się głośnym wołaniem o przestrzeganie tych praw.
Stand-up to projekt poświęcony problematyce praw człowieka wykorzystujący sztukę jako medium. Twórcy i aktywiści właśnie w takim nietypowym artystycznym stand-up'ie wyrażają swoją opinię, zdają subiektywną relację, uwarunkowaną tym co ich niepokoi, otoczeniem w którym żyją, problematyką z jaką mają do czynienia. Ma to być właśnie taka relacja „na żywo”, w której dialog o problemach wielu w jednostkowym ujęciu jest możliwy.
Stand-up jest sumą subiektywnych ekspresji, która może dać bardziej ogólny obraz kondycji praw człowieka w współczesności.
Więcej szczegółów na: http://hrart.wordpress.com
ARTYŚCI UCZESTNICZĄCY W WYSTAWIE SYAND-UP:
|| Agnieszka Prygiel (PL) || “The power of make up”, video (2'21'', 2007) http://dontaskaboutpoland.wordpress.com
http://agavezcomics.wordpress.com
Agnieszka Prygiel – ur. 1983, pochodzi ze Śląska, absolwentka Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu, dwukrotna laureatka ogólnopolskiego festiwalu animacji „Flesztival” w Warszawie, pracowała jako rysownik z Życiu Warszawy, odbyła półroczne stypendium w Dartington College Of Arts w Wielkiej Brytanii, ważna jest dla niej duchowa inspiracja w życiu i sztuce, fanka Michaela Jacksona i kawy latte
Praca „Siła makijażu” pokazuje twarz autorki po pobiciu, które miało miejsce dwa lata temu w tramwaju: twarz bez makijażu oraz w makijażu, pod którym kryją się sińce.
„Była to dla mnie bardzo trudna i ciekawa zarazem sytuacja. W tramwaju nikt nie zareagował i mi nie pomógł. Wszystkim też najwyraźniej nie przeszkadzało, że ktoś zakłóca ich codzienne życie poprzez krzyki w publicznej przestrzeni i nie czuł potrzeby czy nie chciał bronić swojej wolności i zwykłej przyzwoitości.
Po pobiciu codziennie przez kilka tygodni nakładałam bardzo dużo makijażu na swoją twarz, żeby zakryć sińce. […] Pod makijażem kryje się wiele cierpień. Kobiety makijażem maskują swój ból. Wiele z nich pod pudrem ukrywa ślady rodzinnych kłótni i zniewag.
Kobieta to w społeczeństwie postać jakby odrębnej kategorii. Ma pięknie wyglądać i, cokolwiek by nie mówić, jej uczucia czy intelekt dla wielu osób nie znaczą aż tak dużo.”
|| democracia (ESP) || “Welfare State / Smashing the Ghetto (Państwo Dobrobytu / Zniszczenie getto)“ ( video 8’ 10”, 2008)
Democracia jest grupą powstałą w Madrycie (Hiszpania) angażującą się w praktykę artystyczną skupioną na aktywnej dyskusji, kontrastowaniu różnych poglądów i poszukiwaniu ich odbicia w dzisiejszym społeczeństwie. Oprócz tego Democracia redaguje również magazyn “ Nolens Volens”oraz jest kuratorem projektów (No Futuro, Madrid Abierto 2008, Creador de Dueños). Obecny skład tej grupy artystycznej do maja 2006 był częścią grupy El Perro (założonej przez Pablo España i Iván'a López'a w 1989).
Projekt “Welfare State” obrazuje El Salobral, jedną z największych europejskich dzielnic slumsowych, zlokalizowaną na południowych przedmieściach Madrytu. W marcu 2007 Rada Miasta Madryt oraz lokalne rządy zdecydowały, że te slumsy powinny zostać zniszczone a mieszkańcy tego obszaru przesiedleni.
“Smashing the ghetto” jest jednokanałową instalacja video pokazującą niszczenie terenów dzielnicy El Salobral niczym popularne wydarzenie sportowe. Całemu wydarzeniu, niczym spektakularnemu show, kibicuje z trybun, zgromadzona na miejscu publiczność.
|| FONTANA - FAVE - AELTERS (fr) || “Grenze (Granica)” (video performance, 2006)
FONTANA - FAVE - AELTERS pracują razem od powstania video performance'u “Grenze”.
Niemieckie słowo „Grenze” można przetłumaczyć jako swojego rodzaju granicę odseparowującą dwa tereny, przecinającą dany obszar na dwie części. „Grenze” to wizualna analiza, reinterpretacja ”Kapitału” (tom pierwszy) Karola Marksa.
|| Heath Bunting (UK) || „Map of terrorism (Mapa terroryzmu)” (prezentacja projektu, 2008)
Heath Bunting urodził się w buddyjskiej rodzinie w Wood Green, w Londynie i potrafi sam siebie rozśmieszyć. Jest współzałożycielem ruchów net-artowych oraz sport-artowych i ma dożywotni zakaz wjazdu do USA za działalność przeciwko genetycznemu modyfikowaniu żywności. Jest samoukiem, a jego autentycznie niezależne prace nie były ani nigdy nagradzane, ani kupowane, czy sprzedawane. Jest najważniejszym aktywnym artystą w Anglii, oraz najsławniejszym komputerowym artystą na świecie. Aspiruje do bycia utalentowanym członkiem społeczeństwa i opracowuje profesjonalny system do mutacji tożsamości.
Heath Bunting tłumaczy koncept “Map of terrorism” w następujący sposób: “[...] Sporządzenie mapy poprzedza kolonizację i przejęcie kontroli. Niedawno byłem zatrzymany przez angielską policje w celu złożenia wyjaśnień w związku z zarzutami związanymi z działalnością terrorystyczną. [...] W odpowiedzi nie szukałem współczucia i wsparcia w społeczeństwie, ale skonsolidowałem moje istniejące już kontakty z instytucjami kultury narodowej. Stąd moja propozycja przygotowania mapy terroryzmu w odpowiedzi na zaproszenie galerii Tate. [...]. Jak się sporządza mapę terroryzmu? Moim celem było znalezienie granicy między codziennością określaną przez establishment, a światowym terroryzmem fanatyków […].
Ważne pojęcia przy mapowaniu terroryzmu to zasięg i przenikanie się. Uważam, że asymetryczny zasięg kultur jest zbyt szeroki, a przenikanie się nierównych kultur jest zbyt głębokie.
|| Karolina Gumienna (Pl) || “Made in China” (opakowania, 2008/2009)
Rocznik ’86. Absolwentka I Liceum Ogólnokształcącego im. A. Mickiewicza oraz Państwowej Szkoły Muzycznej I –go stopnia w klasie fortepianu w Stargardzie Szczecińskim. Studentka trzeciego roku grafiki projektowej na Wydziale Grafiki Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu. Obecnie przygotowuje dyplom w Pracowni Plakatu prof. Eugeniusza Skorwidera (pracownia kierunkowa) oraz w Pracowni Wydawnictw prof. Mirosława Pawłowskiego (pracownia dodatkowa). Członkini Niezależnego Zrzeszenia Studentów Akademii Sztuk Pięknych oraz Koła Naukowego Studentów Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu.
“ Moja praca dotyka problemu łamania praw człowieka w Chinach. Powołuję się na fragmenty Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka dotyczące prawa pracy, mając na uwadze często nieludzkie warunki, w jakich pracuje wielu mieszkańców tego państwa. Wykorzystuję opakowania na artykuły odzieżowe oraz dodatki, gdyż przemysł odzieżowy jest jedną z najbardziej popularnych gałęzi chińskiej gospodarki, której wyroby trafiają do naszych sklepów. Fragmenty PDPC przypominają o losie pracowników ogromnych fabryk, dzięki którym możemy zapełniać nasze szafy. Opakowania uświadamiają nam, że za każdym razem, gdy kupujemy odzież z metką „Made in China”, wyrażamy niemą akceptację wobec łamania fundamentalnych praw człowieka w Chinach. Projekt ma na celu przypisanie nowej funkcji opakowaniom, które stają się nośnikiem informacji lub nawet pewnych idei.”
||Manu Luksch (GB) || „Faceless (Bez twarzy)” ( movie 50'00'', 2007)
http://www.ambienttv.net|| www.ManuLuksch.com
Manu Luksch, założycielka Ambient Information System, jest artystką filmowcem której twórczość nie mieści się w określonych ramach. Ruchomy obraz, a zwłaszcza ewolucja filmu w skomputeryzowanej erze Internetu jest głównym tematem jej prac. Ważne jest dla niej również rozszerzanie przestrzeni wizualnej; jej najnowsze prace były wystawione na elektronicznych bilbordach w centrach miast i w kinach plenerowych w odległych wsiach.
Jej projekty pokazywane są na festiwalach i przeglądach na całym świecie 'Hors Pistes' (Centre Pompidou, Paryż 2008), 'Żegnaj prywatności' (Ars
Electronica, Linz 2007), 'Łączenie światów' (NTT ICC, Tokio 2006),
'Satelita miłości' (Witte de With, Rotterdam 2006).
„Bez twarzy” jest bajką science-fiction stworzoną z wykorzystaniem nagrań telewizji przemysłowej. „W społeczeństwie, które używa „Kalendarza Czasu Rzeczywistego”, bez historii i przyszłości, nikt nie ma twarzy. Któregoś dnia pewna kobieta budzi się z twarzą i wpada w panikę. Dzięki pomocy Widmowych Dzieci powoli dowiaduje się więcej o utraconej mocy zapomnianej historii ludzkiej twarzy i zaczyna szukać jej przyszłości. „Bez twarzy” został wyprodukowany zgodnie z zasadami manifestu dla twórców wykorzystujących system telewizji dozorowej CCTV. Manifest, oprócz innych zasad, zabrania używania dodatkowych kamer w miejscach filmowania, jako że cały czas ma miejsce wszechobecny nadzór kamer video CCTV.
|| Natasha Vita-More (US) ||“Morphological Freedom (Wolność morfologiczna)” (4 fotografie,
2008)
Natasha Vita-More, artystka medialna (Licencjat Sztuk Pięknych, Magister Nauk Ścisłych/Przyrodniczych, Magister Filozofii) jest doktorantką w Planetary Collegium na Uniwersytecie w Plymouth.
Obszar badań Nataszy to transformacja człowieka i radykalne wydłużenie ludzkiego życia. Skupia się na zmianach społecznych i potencjale nowopowstających technologii: nanotechnologii, biotechnologii, technologii informacyjnej i naukach kognitywnych. Prowadzi wykłady o relacjach/płaszczyznach wspólnych człowiek/maszyna oraz poglądach filozoficznych dotyczących kwestii praw człowieka i etycznych aspektów udoskonalania istoty ludzkiej.
„Nowopowstające technologie takie jak nanotechnologia, biotechnologia, technologia informacyjna oraz nauki kognitywne i neurobiologia (NBIC) ulepszają człowieka w sensie biologicznym i co za tym idzie rozszerzają ludzkie zdolności poznawcze. Sednem sprawy jest tutaj ciało oraz umysł/mózg człowieka. Rozważa się obecnie następujące kwestie dotyczące praw człowieka. Jak ochronić prawa ludzi, którzy chcą się ulepszać oraz, równie ważne, jak ochronić prawa ludzi, którzy nie chcą poddawać się ulepszaniu?
Ta bazująca na doświadczeniu praca zatytułowana „Wolność morfologiczna” jest narracją wizualną, której tematem jest ciało ludzkie i prawo ludzi do udoskonalania własnego ciała i osobowości oraz prawo do odrzucenia takiego przymusu.
|| Lucilla Kossowska (PL) || “„Made in China” (film: DVD, czas 5’53”, 2008)
Lucilla Kossowska działa w przestrzeni społecznej, reżyseruje krótkie formy filmowe, uprawia malarstwo. W 2008 zrealizowała film Made in China wyróżniony Nagrodą Prezydenta Miasta Opola. Uczestniczyła w Festiwalu Sztuki Współczesnej New Life Berlin 2008 w przestrzeni społecznej berlińskiej dzielnicy Neukoln (www.wooloo.org/artemisia) oraz w XVIII Festiwalu Mediów Człowiek w Zagrożeniu Łódz 2008.
Ukończyła ASP we Wrocławiu (podyplomowe malarstwo), Instytut Sztuki w San Francisco i Politechnikę Radomską. Członek ZPAP (Związku Polskich Artystów Plastyków”, INSEA (Międzynarodowe Stowarzyszenie Edukacji przez Sztukę) i NGA (Nyska Grupa Artystyczna).
Inspiracją do filmu było stłumienie przez komunistyczne Chiny powstania w Tybecie w 2008 roku, film piętnuje hipokryzję współczesnego świata, który ze względu na ekonomiczne współzależności przyzwala na regularne łamanie praw człowieka. Obrazy są kontynuacją tej tematyki w zakresie torturowania więźniów oraz nielegalnego pozyskiwania pośród nich dawców na transplantacje organów.
Projekt ma walory edukacyjne - nie epatuje agresją ani brutalnością choć o takich kwestiach traktuje, jest liryczny i poetycki, skłania do refleksji nad kondycją współczesnego człowieczeństwa.
Filmowi towarzyszą 3 niewielkie obrazy na płótnie w technice mieszanej (100x 70 cm), które odnoszą się do kwestii łamania praw człowieka w Chinach wśród torturowanych więźniów oraz nielegalnego pozyskiwania pośród nich dawców na transplantacje organów.
|| Sarawut Chutiwongpeti (TH) || “24 godziny (24 hours)” (net art projekt)
Sarawut Chutiwongpeti urodził się w Tajlandii. Ukończył Wydział Sztuk Pięknych i Stosowanych na Uniwersytecie Chulalongkorn w 1996 roku. Od tego czasu pracuje jako artysta medialny w Pracowni Multimedialnej w Akademickim Centrum Zasobów Informacyjnych na Uniwersytecie Chulalongkorn .Jego domeną jest sztuka współczesna. Interesuje go odkrywanie niezbadanych aspektów ludzkiego doświadczenia. W latach 1998-2009 zdobył fundusze, dzięki którym odwiedził jako artysta/naukowiec wizytujący takie kraje jak: Kanada, Stany Zjednoczone, Dania, Finlandia, Norwegia, Szwecja, Słowenia, Słowacja, Węgry, Chorwacja, Austria, Włochy, Niemcy, Egipt, Singapur, Malezja, Korea i Japonia
RASA I PLEMIĘ WSZĘDZIE WOKÓŁ NAS, WOJNA, GRANICA, ZJAWISKO, TRAGEDIA, OFIARA, DEZORIENTACJA I KONFLIKT. JAK TO NALEŻY INTERPRETOWAĆ-ZNAKI CZASU – W ICH WŁAŚCIWYM KONTEKŚCIE?
Celem tej pracy jest zbadanie możliwości ekspresyjnych konceptualnego języka obrazu i rozwój Nowej Wspólnej Sztuki jako części Sztuki Współczesnej/ Współczesnej Struktury Globalnej i Cywilizacji Technologicznej, w której obecnie żyjemy.
|| Shahriar Asdollah-Zadeh (NZ) || World Art Collective; Persecution of Bahai’s in Iran (World Art Collective;”Prześladowanie Bahaizmu w Iranie”) (Video 25'19'', Fotografie, 2008)
Shahriar Asdollah-Zadeh jest współczesnym artystą mieszkającym w Nowej Zelandii, studentem Wydziału Sztuki Współczesnej na Uniwersytecie w Auckland. W roku 2008, w którym przypadała 60 rocznica uchwalenia Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka, skupił się na realizacji rocznego projektu dotyczącego praw człowieka. Jest autorem strony internetowej www.worldartcollective.org poprzez którą uświadamia i informuje ludzi o przypadkach łamania praw człowieka, prześladowania i niesprawiedliwości.
„Strona, którą stworzyłem www.worldartcollective.org jest dla mnie platformą poprzez którą uświadamiam innych o przypadkach łamania praw człowieka, prześladowania i niesprawiedliwości. […] Działam w imieniu specyficznej mniejszości. Jest to społeczność wyznawców Bahaizmu, prześladowana i tłamszona przez fanatyczny reżim w Iranie.
Skorzystałem z możliwości Internetu i poczty elektronicznej w celu stworzenia globalnej sieci łączącej ludzi z różnych krajów. W ten sposób demograficznie zróżnicowana grupa ludzi połączyła się we wspólnotę artystów z całego świata. Miał do niej dostęp każdy członek facebooka, który chciał współpracować ze mną w tej akcji. Do chwili obecnej do grupy dołączyło ponad 1750 osób a ja otrzymuję fotografie i wiadomości z całego świata od ludzi, którzy sprzeciwiają się niesprawiedliwości i łamaniu praw człowieka społeczności perskich wyznawców Bahaizmu w Iranie.
dodane przez zak
poleca:
Bydgoszcz, Toruń - imprezy, koncerty, informacje
