Wykład profesora Turowskiego

Udostępnij

kategoria: wykłady / warsztaty / spotkania

Spojrzenie w słońce w paradoksalnej twórczości Strzemińskiego było, jak u Turnera, pragnieniem dotarcia do absolutu widzenia za cenę wykroczenia poza widzialność w oślepieniu oka światłem.

W tym też sensie Strzemiński okazywał się ostatnim spadkobiercą platońskiego heliocentryzmu a zarazem modernizmu, który niewidzialną ideę wiązał z najwyższą władzą świadomości. Oka konceptualnego spoglądającego we własne olśnienie. Jednakże właśnie tutaj rysowało się w twórczości Strzemińskiego zasadnicze pęknięcie, nie pozwalające mu kontynuować słonecznego widowiska. Bo trzeba podkreślić, że ideę powidoków artysta dopowiedział nie w płótnach solarystycznych, lecz mrocznym cyklu fotomontaży Moim przyjaciołom Żydom. Były to powracające przy otwartych oczach klisze pamięci, widziane bezpośrednio, bo wywiedzione z własnych rysunków wojennych i fotograficznych dokumentów Zagłady. Były to dramatyczne nokturny malarza słońca. Oślepienie, które obróciło się w mroczną ciemność nocy. Nokturny modernisty.

Andrzej Turowski, krytyk artystyczny i historyk sztuki, emerytowany profesor historii sztuki współczesnej na Uniwersytecie Burgundzkim w Dijon we Francji. Założyciel Centre de Recherche Comparative sur les Avant-gardes. Do 1983 roku wykładał historię sztuki nowoczesnej w Instytucie Historii Sztuki na Uniwersytecie im. A. Mickiewicza w Poznaniu. Doktor honoris causa Akademii Sztuk Pięknych im. Władysława Strzemińskiego w Łodzi. Wielokrotnie nagradzany za prace naukowe. Jako krytyk artystyczny współpracował przez dekadę lat 70. z Galerią Foksal w Warszawie. Jego zainteresowania badawcze skupiają się przede wszystkim na historii i ideologii awangardy w Europie Centralnej, w Rosji i we Francji w XX i XXI wieku. Prowadził również badania nad współczesną architekturą. Istotna w jego publikacjach jest problematyka metodologiczna. Jest autorem kilkuset rozpraw naukowych i artykułów krytycznych opublikowanych w wielu językach oraz dziesięciu książek (między innymi: „Konstruktywizm polski” 1981; „Existe-t-il un art de l’Europe de l’Est ?”, 1986; „Budowniczowie Świata”, 2000; „Malewicz w Warszawie”, 2002). Współpracował przy organizacji wielkich międzynarodowych wystaw sztuki awangardowej między innymi „Présences polonaises” w Centre Pompidou w Paryżu w 1983 roku, „Europa dei razionalisti” w Como w 1989 roku oraz „Europa, Europa” w Bonn, w 1994 roku. Był kuratorem kilkudziesięciu wystaw a wśród nich „Fin des temps ! L’histoire n’est plus” w Tulonie (2004), „Supremus” Malewicza, w Muzeum Narodowym w Warszawie (2005), „Maranatha” Kujawskiego, w Muzeum Narodowym w Poznaniu i w Zachęcie w Warszawie (2006), „Awake and Dream” i „Particolare” w Wenecji w Palazzo Dona (2009, 2011) oraz „Powtórki z teorii widzenia” w Zamku Ujazdowskim w Warszawie (2010). Wykładał również jako profesor wizytujący w Polsce, między innymi na Uniwersytecie im. A. Mickiewicza i Uniwersytecie Jagiellońskim oraz w roku akademickim 2009-2010 na Uniwersytecie Warszawskim. Od 1984 roku mieszka i pracuje w Paryżu.

ostatnia zmiana: 2011-10-10