Paulina Paździera „Cząstki”

"Poruszona delikatnością i kruchością znajdowanych w otoczeniu przedmiotów, gromadzę je i przechowuję. Czuwam, by były bezpieczne. Początkowo traktowałam je jako osobliwą kolekcję prywatnych poruszeń, bez dalszego zastanawiania się co z nimi zrobić. Szybko okazało się, że nie jest to do końca możliwe, patrząc na nie i przenosząc z miejsca w miejsce, gdyż wciąż przybywały, zaczęłam być nimi mocno zaintrygowana. Naturalnie stały się moimi modelami.

Te modele to najczęściej drobiny materii. Gałązki, szypułka maliny, zeschnięta marchew, spalony korzeń, włosy psa, papierki i wiele innych, pięknych cząstek. Delikatne i ulotne, podlegające rozpadowi, w gruncie rzeczy porzucone i wykluczone. Wyjmuję je ze śmieci, podnoszę z podłogi. Przedmiot-model poprzez zwrócenie na niego szczególnej uwagi zyskał rangę obiektu, znajduje się na podeście, jest wyróżniony, stał się rzeźbą. Wewnętrzna potrzeba gromadzenia przekształciła się w potrzebę przetworzenia.

Rysunek jako automatyczny mus dokumentacji stanowi namacalny dowód istnienia modelu. Nie jest to jednak dosłowny portret obiektu, to wolna, daleko idąca i przeobrażająca się interpretacja. Kruchość podwaja się, rysunki są zdawkowe, samotne wydają się być tak samo szczątkowe jak obiekty. Dopiero ich zestawienie ukazuje złożoną historię i przedstawia proces wzajemnego wynikania z siebie nawzajem. Początkowe pojedyncze rysunkowe przedstawienia zamieniają się w kompozycje złożone z kilku, ściśle powiązanych ze sobą elementów, oddziałujących na siebie i będących w nierozerwalnej relacji.

Połączenie i nagromadzenie uzbieranych i wytworzonych cząstek wyklarowało jednorodną i spójną myśl dotyczącą problemu pamięci, utraty, tęsknoty, rozpadu i nie wiadomo czy wykonalnej próby powstrzymania/zatrzymania/ochrony przed postępowaniem tych procesów." (artystka)

Paulina Paździera ur. 1986 w Krakowie

Studia na Wydziale Grafiki Uniwersytetu Pedagogicznego w Krakowie ukończyła z wyróżnieniem w pracowni linorytu (2011). Posługuje się rysunkiem, obiektem znalezionym, fotografią i ilustracją. Porusza tematykę dwojako rozumianego wnętrza (fizycznego i psychicznego) oraz przedmiotu, jego funkcji i nie funkcji. Z otoczenia wydobywa maleńkie skrawki materii i z pasją zagląda w prywatne światy.