Toruń za pół ceny w Wozowni

Aktualne wystawy:

„Życie w wyobraźni”

artyści / artystki: Bogusz Bogatko, Piotr Bosacki, Marta Buczkowska, Lim Cha, Marco Giordano, Józef Robakowski, Rozdzielczość Chleba, Gabriele de Santis, Claudia Sinigaglia, Tytus Szabelski

kuratorka: Dobrosława Nowak

"Do udziału w wystawie Życie w wyobraźni zaprosiłam artystów zainteresowanych istnieniem granic między wybranym zakresem rzeczywistości i nierzeczywistości. Ich prace dotyczą przestrzeni psychologicznych, emocjonalnych, wizualnych i, powiedzmy, ogólnych. Dla twórczości każdego z nich znamienna jest chęć zbadania owej granicy, przy lekkości rozważań niedopominających się odpowiedzi" – podkreśla Dobrosława Nowak, kuratorka wystawy. Jak zaznacza w tekście towarzyszącym ekspozycji: "Zwariować to znaczy żyć tylko w wyobraźni. (...) Termin postradać zmysły – ukuty dla zeufemizowania szaleństwa – jest zarazem wyjaśnieniem procesu utraty kontaktu sensualnego, a więc zapośredniczonego przez części ciała, takie jak uszy, nos czy język. (...) Zuchwałym byłoby stwierdzenie, że próby ustanowienia granicy między tym, co jest, a czego nie ma lub raczej nie ma, są w sztuce czymś nowym. Dyskurs toczy się co najmniej od starożytności. W XXI wieku nabiera jednak większego znaczenia, bo silniej niż kiedykolwiek określa nasze społeczne być albo nie być. W czasach post-prawdy, słowa roku 2016 według słownika oksfordzkiego, definiowanej jako wyższość wyobrażeń i emocji dotyczących danego zjawiska nad jego obiektywnym kształtem, nie zaskakuje ogrom indywidualnych poszukiwań. Odwołując się do założenia katastrofizmu oświeconego, że pewne jest tylko to, co niemożliwe, autorstwa współczesnego francuskiego filozofa Jeana-Paula Dupuy, warto wzorem jego koncepcji pochylić się nad rozwinięciem hipotezy".

 

Maciej Andrzejczak & Dawid Marszewski: „Półśrodki”

kuratorka: Marta Smolińska

Świat sztuki bywa przewrotny. Paradoksalnie czasem nie środki, a półśrodki prowadzą do bardziej inspirujących rozwiązań. Zatrzymanie się w pół kroku, pozostanie przy wstępnym modelu, zdanie się na szablon, inspirowanie się obrazami wirtualnymi o niskiej rozdzielczości, korzystanie z czegoś, co już gotowe lub półgotowe – to tylko kilka strategii wdrażania półśrodków, stosowanych przez Macieja Andrzejczaka i Dawida Marszewskiego. Twórcy ci intensywnie kręcą się wokół malarstwa. Poruszają się w orbicie sztuki postmedialnej, postkonceptualnej i postinternetowej oraz w aurze nowego materializmu. Przekonują, że coś, co tymczasowe, niedopełnione, prowizoryczne, niedorobione, zrobione z półproduktu… może być kompletne w takim właśnie stanie.

 

Paweł Franciszek Jaskuła: „א0 /alef zero/”

"Wystawa jest jedną z nieskończoności w diaphanalnym continuum cyklu wystaw #000000. Jest próbą kontaktu z otaczającym nas metafizycznym światem, symptomem wyrywającym się z ogółu, by wciągnąć nas w nieskończoność. Projekt #000000 jest próbą polemiki z pojęciem czerni samej w sobie, czerni w malarstwie, a także statusem obrazu jako obiektu, ale też powierzchni o potencjale metafizycznym. Tytułowe #000000 jest umownym zapisem najgłębszej czerni w programach graficznych, takich jak Photoshop i inne. Jest zatem symbolem absolutnej czerni, która fizycznie/wizualnie nie może być osiągnięta. Stworzenie, jak i zbliżenie się do mitycznej czarnej dziury, miejsca, z którego nie ucieknie żadne światło, zdaje się być niemożliwym. Paradoks i zależność współistnienia światła i cienia z punktu widzenia metafizycznego, jak i fizycznego, zmusza nas do znalezienia innej drogi zrewidowania teorii wszechświata, jak i rzeczywistości diaphanalnej/metafizycznej. Media artystyczne zdają się w tej sytuacji być uzasadnioną drogą środka”. (Paweł Franciszek Jaskuła)