Nominacje profesorskie dla UMK

Tag: UMK

Strona www: umk.pl/

3 pracowników UMK: prof. Dariusz Markowski z Wydziału Sztuk Pięknych, prof. Wiesław Sieradzan z Wydziału Nauk Historycznych oraz prof. Zbigniew Włodarczyk z Wydziału Lekarskiego Collegium Medicum w Bydgoszczy otrzymało z rąk prezydenta RP Bronisława Komorowskiego nominacje profesorskie.

Prof. Wiesław Sieradzan od 2008 r. jest prodziekanem Wydziału Nauk Historycznych UMK, od 2010 r. kierownikiem Zakładu Historii Nauki. Jest członkiem Polskiego Towarzystwa Historycznego, Komisji do Badań Pograniczy przy ZG PTH, Association for History and Computing, Towarzystwa Naukowego w Toruniu, Rady Muzeum w Grudziądzu, Stowarzyszenia Byłych Stypendystów DAAD w Polsce, redaktorem naczelnym Rocznika Grudziądzkiego, przewodniczącym Kolegium Redakcyjnego serii wydawniczej Homines et historia, członkiem korespondencyjnym Die Historische Kommission für ost- und westpreußische Landesforschung.

W 1991 r. obronił doktorat pt. "Świadomość historyczna świadków w procesach polsko-krzyżackich w XIV-XV w." (promotor: prof. Antoni Czacharowski). W roku 1999 złożył habilitację („Sąsiedztwo mazowiecko-krzyżackie w okresie przemian w Europie Środkowo-Wschodniej w latach 1411-1466”). W 2009 r. ukazała się książka profesorska ("Misja Benedykta Makraia w latach 1412-1413. Z metod pokojowego rozwiązywania konfliktów międzypaństwowych w późnym średniowieczu").

Zainteresowania badawcze Profesora dotyczą historii średniowiecznej Polski i zakonu krzyżackiego w Prusach; dziejów książęcego Mazowsza do 1526 r.; historii nauki i książki w Prusach Wschodnich i Zachodnich w XIX i XX w.; komputerowego wspomagania badań historycznych i dydaktyki historii; historii kartografii miast polskich oraz metod rozwiązywania międzynarodowych konfliktów politycznych w późnym średniowieczu.

Prof. dr hab. Dariusz Markowski jest autorem ponad 50 artykułów w czasopismach i publikacjach naukowych poświęconych badaniom i konserwacji malarstwa sztalugowego i ściennego oraz rzeźby polichromowanej. Zainteresowania naukowe prof. Markowskiego koncentrują się głównie na problematyce związanej z badaniami techniki i technologii malarstwa, jego stanu zachowania oraz określania przyczyn powstawania zniszczeń, jak również na badaniach nad nowymi metodami i środkami stosowanymi w konserwacji malarstwa sztalugowego, ściennego i rzeźby polichromowanej.

Był członkiem wielu zespołów badawczo-konserwatorskich, uczestnicząc m.in. w badaniach prowadzonych w ramach interdyscyplinarnego projektu - Datowania Metodą TL (termoluminescencji); w polsko-niemieckim programie opracowywania wybranych zagadnień konserwatorskich dla kościoła Pokoju w Świdnicy (Dokumentation der konservatorischen Maßnahmen des Ölgemäldes auf Leinwand an der Decke der Hohbergloge), czy polsko-niemieckim projekcie ratowania gotyckich ołtarzy z kościoła św. Jakuba w Hamburgu.

Do prac naukowo-badawczych należy zaliczyć badania przeprowadzone w ramach analiz badawczo-konserwatorskich (m.in. obrazów: Jacka Malczewskiego, Tadeusza Makowskiego, Leona Wyczółkowskiego, Jana Stanisławskiego, Eugeniusza Zaka i wielu innych), autorskie programy konserwatorskie, badania stanu zachowania i zniszczeń w tym liczne dokumentacje konserwatorskie, poszerzone o szczegółowe badania techniki i technologii. Od 2002 roku kierował zespołem (prof. dr hab. Dariusz Markowski, dr Halina Rosa i dr Zuzanna Rozłucka) zajmującym się badaniami rysunku przedstawiającego wręczenie kluczy św. Piotrowi, przypisywanego Rafaelowi, będącego własnością Muzeum Archidiecezjalnego w Katowicach. Jest autorem badań i programów prac konserwatorskich dla wielu budowli zabytkowych (kościoły, ratusze i pałace). Za niezwykle istotne należy uznać badania wnętrz w dawnym sanatorium w Trzebiechowie, do których projekty dekoracji malarskich wykonał Henry van de Velde.

Szczególne znaczenie w pracy naukowej i konserwatorskiej poświęca ostatnio problematyce badawczej i konserwatorskiej sztuki końca XIX i pocz. XX wieku.

Jest redaktorem naukowym zeszytów naukowych AUNC Zabytkoznawstwo i Konserwatorstwo.

Prof. dr hab. Dariusz Markowski jako czynny konserwator jest wykonawcą wielu realizacji konserwatorskich. W swoim dorobku ma konserwację ponad 200 obrazów sztalugowych z muzeów, kościołów i zbiorów prywatnych zarówno w kraju jak i za granicą. Był wykonawcą prac konserwatorsko-restauratorskich polichromii ściennych, ołtarzy w tym kilku gotyckich (Babimost, Witoszyn, Dobiegniew), zabytkowych ambon, chrzcielnic i rzeźb. Jest również wykonawcą kompleksowych konserwacji zabytkowych wnętrz ratusza we Wschowie (Sali gotyckiej i Sali Posiedzeń).

Do ostatnich z ważnych osiągnięć należy zaliczyć odkrycie secesyjnej dekoracji malarskiej z lat 1903-1905 projektu Henry`ego van de Velde w pomieszczeniach reprezentacyjnych dawnego sanatorium w Trzebiechowie. Opracowanie wytycznych konserwatorskich dla wszystkich pomieszczeń reprezentacyjnych dawnego sanatorium oraz wykonanie ich konserwacji i restauracji.

Jako biegły sądowy w zakresie badań technologii, techniki i konserwacji dzieł sztuki prof. Markowski jest autorem ekspertyz sądowych dotyczących oceny autentyczności obrazów. Ostatnio wykonywał ocenę autentyczności oraz stanu zachowania odnalezionego obrazu Claude Monet`a "Wybrzeże w Pourville" skradzionego z Muzeum Narodowego w Poznaniu. Pełnił i pełni także liczne nadzory nad pracami konserwatorskimi. Od 2005 roku jest członkiem honorowym Stowarzyszenia Henry`ego van de Velde w Polsce, członkiem Stowarzyszenia Przyjaciół Zakładu Konserwacji Malarstwa i Rzeźby Polichromowanej, członkiem sekcji architektoniczno-urbanistycznej Towarzystwa Miłośników Miasta Bydgoszczy oraz przewodniczącym kapituły bydgoskiego Feniksa – wyróżnienia Prezydenta Miasta dla najlepszych użytkowników obiektów zabytkowych. Od 2006 roku, już drugą kadencję, jest członkiem Wojewódzkiej Rady Ochrony Zabytków przy Lubuskim Wojewódzkim Konserwatorze Zabytków. Od 2007 roku, na zaproszenie strony niemieckiej uczestniczy w pracach komisji konserwatorskiej, jako ekspert, konserwacji trzech gotyckich ołtarzy z kościoła św. Jakuba w Hamburgu.

Prof. Markowski jest również założycielem i prezesem Oddziału Bydgoskiego Stowarzyszenia Konserwatorów Zabytków.

Obecnie pełni funkcję kierownika Zakładu Konserwacji i Restauracji Sztuki Nowoczesnej UMK.

Profesor Zbigniew Włodarczyk urodził się w 1956 roku w Poznaniu i tam w 1981 ukończył Wydział Lekarski Akademii Medycznej. Po otrzymaniu dyplomu z wyróżnieniem rozpoczął pracę na oddziale chirurgii Wojewódzkiego Szpitala Zespolonego w Poznaniu, zdobywając kolejne stopnie specjalizacji. W wieku 33 lat wyjechał do Wielkiej Brytanii i przez następne cztery lata pracował jako chirurg w Royal Free Hospital w Londynie.

Przystąpił tam do brytyjskiego egzaminu specjalizacyjnego i uzyskał członkostwo Królewskiego Towarzystwa Chirurgów. Po powrocie do Polski w 1993 roku zorganizował ośrodek chirurgii naczyniowej, a w 1994 roku stworzył w Poznaniu program transplantacji nerek, organizując i zostając pierwszym kierownikiem ośrodka transplantacyjnego w Poznaniu.

W 1994 roku uzyskał stopień doktora nauk medycznych. W roku 1999 zorganizował i do dzisiaj prowadzi Klinikę Transplantologii w Akademii Medycznej w Bydgoszczy, uzyskując w 2004 roku stopień doktora habilitowanego i stanowisko Profesora Uniwersytetu Mikołaja Kopernika. Od 7 lat jest kierownikiem Studiów Doktoranckich Wydziału Lekarskiego Collegium Medicum w Bydgoszczy.

Członek dwóch kadencji Krajowej Rady Transplantacyjnej, konsultant wojewódzki w transplantologii klinicznej, długoletni członek Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Transplantacyjnego, a od bieżącego roku jego Prezes.

Profesor Zbigniew Włodarczyk jest autorem 70 prac naukowych i 4 rozdziałów w podręcznikach, wygłosił liczne referaty na zjazdach krajowych i zagranicznych. Jego prace były cytowane w piśmiennictwie medycznym ponad 250 razy.

ostatnia aktualizacja: 2016-09-02