26 września 2010 (niedziela)
Plamka żółta - Tilman Wendland
Projekt Plamka żółta jest indywidualną wystawą berlińskiego artysty Tilmana Wendlanda (ur. w 1969 w Poczdamie), pracującego na pograniczu sztuki i architektury. Realizowane przez niego obiekty i instalacje zawsze poprzedzone są precyzyjnymi badaniami nad kontekstem projektu, a to co je determinuje, to przestrzeń, w której powstają, wybrany materiał oraz proces żmudnej pracy na miejscu.
Artysta zazwyczaj wprowadza w zastaną „ramę” bardzo proste surowce –
papier, karton, płytę pilśniową – zawsze w białym kolorze. Te posunięcia
sprawiają, że prace Wendlanda zdają się być tak samo nieobecne, jak
obecne – tak jakby były tam od zawsze, co tylko potwierdza umowność
"skończoności" przestrzeni. Przestrzeni, która, dzięki ingerencji
artysty, poszerza się, kurczy, unosi, opada, wydłuża... nierzadko
puszczając do widza oko.
Zaproszony do działania w największej
sali toruńskiego CSW, artysta staje przed zadaniem zmierzenia się z jej
monumentalnym charakterem i potężną kubaturą ( 900 m², 7 m wysokości).
Nie tyle przygląda się on zastanej architekturze, co się z nią „siłuje“.
To konfrontacja jeden na jednego, oparta na zależności: artysta
potrzebuje tej przestrzeni, by osadzona w niej instalacja zaczęła
działać, a miejsce potrzebuje dzieła artystycznego, by zafunkcjonować
jako przestrzeń wystawiennicza.
Wyniku tej konfrontacji nie da
się przewidzieć ani zaplanować. Będzie on jednak ważny nie tylko dla
artysty, ale i dla toruńskiego Centrum Sztuki: Plamka żółta
jest pierwszym projektem od momentu uruchomienia instytucji, który jest
tworzony nie tylko po to, by zaistnieć w konkretnym miejscu (instalacja
typu „site specific“), ale też pierwszym, który zastaną przestrzeń – w
jej architektonicznym i koncepcyjnym aspekcie – bierze za temat.
Wendland
skupia się zatem na architekturze CSW, a zwłaszcza na jego największej
sali – wychodząc od rzutów, proporcji i elementów, chce dojść do
przestrzennego potencjału i kontekstu miejsca. Trafiając w Toruniu na
„ramę”, która wręcz manifestuje swoją architektoniczność (formy
zaczerpnięte z kanonu architektury) oraz inscenizuje się na klasyczną
„świątynię sztuki“ (m.in. poprzez zastosowanie kolumn), instalacja
artysty ociera się o rozważania nad współczesnym pojęciem przestrzeni
sztuki. Podstawową intencją projektu jest jednak oparta na akceptacji, a
nie kontestacji, relacja artysty z zastanym miejscem oraz postawione
przez niego pytanie o to, jak związać odbiorcę z przestrzenią. Stąd jego
instalacja jest wyrazem poszukiwania możliwości poszerzenia pola
widzenia, dopuszczając wątpliwość i refleksję odbiorcy, odrzucając tym
samym prymat artystycznego oka i wizualną dydaktykę. Zwiedzający ma być
nie tylko widzem, lecz aktywnym obserwatorem. Ma doświadczyć
architektury, by dojść do przestrzeni.
Pomocą w tym ma być Plamka żółta
(łac. macula lutea), cześć siatkówki oka, odpowiedzialna za ostrość
wzroku i percepcję barw. Jej odkrywca, Samuel Thomas von Soemmerring,
urodził się w 1755 roku w Toruniu.Miejsce: CSW Znaki Czasu, ul. Wały Gen. Sikorskiego 13
Trwa do: 26 września
ostatnia zmiana: 2010-08-27